STANOWISKO MINISTERSTWA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ

Z 6 MARCA 2009 R. W SPRAWIE MINIMALNEGO WYNAGRODZENIA

Wysokość minimalnego wynagrodzenia, ustalana na podstawie ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. nr 200, poz. 1679 ze zm.), określa dolną granicę wynagrodzenia, jakie powinien otrzymywać każdy pracownik zatrudniony w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy, niezależnie od posiadanych kwalifikacji, zaszeregowania osobistego, składników wynagrodzenia, systemu i rozkładu czasu pracy stosowanych u danego pracodawcy, jak również szczególnych, właściwości i warunków pracy.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy przy porównywaniu wysokości wynagrodzenia pracownika z obowiązującą wysokością minimalnego wynagrodzenia za pracę brane są pod uwagę wszystkie przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych, z wyjątkiem składników wymienionych w ust. 5 tego artykułu, tj. nagrody jubileuszowej, odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub renty z tytułu niezdolności do pracy oraz wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Odesłanie do kategorii wynagrodzeń osobowych oznacza, że przy porównaniu wynagrodzenia pracownika z wysokością minimalnego wynagrodzenia nie uwzględnia się także wypłat z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej oraz dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników jednostek sfery budżetowej. Wyłączone składniki mają charakter świadczeń pieniężnych wypłacanych okresowo lub okazjonalnie.

Zakres składników wynagrodzeń w gospodarce narodowej obowiązujący od 1 stycznia 2000 r. (zaktualizowany w 2003 r. i 2005 r.), stanowiący załącznik do objaśnień do sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego dotyczącej zatrudnienia i wynagrodzeń, definiuje wynagrodzenia osobowe pracowników jako wynagrodzenia i inne świadczenia z tytułu pracy, wypłacane lub wydawane w naturze (odpowiednio przeliczone).

W cz. II Wynagrodzenia osobowe wymienione są obok wynagrodzenia zasadniczego, premii i nagród także dodatki za staż pracy oraz inne dodatki (dodatkowe wynagrodzenia) za szczególne właściwości pracy, szczególne kwalifikacje lub warunki pracy. Wśród wymienionych dodatków mieści się także dodatek za pracę w porze nocnej.

W art. 7 ustawy przewiduje się wypłacenie pracownikowi wyrównania do wysokości minimalnego wynagrodzenia, w przypadku gdy w danym miesiącu, z uwagi na terminy wypłat niektórych składników wynagrodzenia (np. premia) lub rozkład czasu pracy, wysokość wynagrodzenia pracownika obliczona zgodnie z art. 6 ust. 4 i 5 jest niższa od obowiązującej wysokości minimalnego wynagrodzenia.

Pracownikom wynagradzanym na podstawie godzinowych stawek wynagrodzenia wyrównanie wypłaca się za każdą godzinę pracy. Wyrównanie stanowi różnicę między wysokością wynagrodzenia godzinowego, wynikającego z podzielenia wysokości minimalnego wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadającą do przepracowania przez pracownika w danym miesiącu w ramach pełnego wymiaru czasu pracy, a wysokością wynagrodzenia pracownika w danym miesiącu przeliczoną na godzinę pracy.